یا قمر بنی هاشم! واژه ای که از لبان مقدس توخارج شود، دیگر عطشناک نیست. لحظه ای که آرامش تو در آن وارد شود، دیگر خطرناک نیست. دریاها، شط هایی که نام تو را زمزمه نکرده اند، از مقوله پاکی بیرون رفته اند. تنها قلم هایی که دست هایت را ستودند و سرودند، در قیام روسپیدند. یا اباالفضل العباس علیه السلام ! این دنیا که من می شناسم، یقین که تو را نشناخته. سلسله جبال اندک زمین، چه ناتمام، عطش تو را به روایت کشیده است و به حکایت نشسته است چه بیهوده، مهربانی تورا، هزار و یک شبِ یلدای زمان! لب های ولایت تو را شناخت که بر اوایلِ دستانت بوسه زد. و ما همچنان از دریای عطوفت تو آب بر می داریم؛ با تمام محدودیت مان. مقیم آبیِ احساس، عباس مقامِ گُلچراغ یاس، عباس بگو با ذرّه های تشنه جان‎ ‎عباس

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: <-CategoryName->
برچسب‌ها: <-TagName->